Spoken Poetry

This post is about my spoken poetry in Filipino, sana po magustuhan niyo! comment down below your reactions :)

“Panandaliang Nararamdaman”

Isa, isang araw nakita kita sa paaralan, mga mata moy nagniningning, akoy biglang nabighani sa iyong kakisigan. Agad akong napangiti, tumigil ang mundo ko sa di malamang dahilan. Hindi ko makakalimutan ang unang araw na nakita kita,

parang ang saya saya ko, tila walang pinoproblema.

Dalawa, dalawang beses akong nagtataka, bakit kapag nariyan ka, para akong kinukuryente? Hindi mapakali kapag nakakasalubong ka. Alam kong ito’y paghanga lamang pero nang kalaunan na, mas naging interasado sa iyo,

pero baka ilusyon lang ang lahat ng ito.

Tatlo, tatlong segundo akong natulala sayo, mapupungay mong mata tila hindi ko mapigilan na sumigaw dahil ang mga matang iyon ay hindi ko inakalang nakatitig na rin pala sa akin. Sana ako’y mahulog sa bangin, dahil hindi ko mapantayan ang iyong mga titig na pati balahibo ko ay napatindig.

Apat, apat na pagkakataon na muntik na kitang makausap pero tila namimilipit ang itong aking dila at hindi makapagsalita. Natatakot ako na baka sa paglapit ko,

iyon din ang hakbang ng paglayo mo, gulong-gulo ang isip ko, nagbabaka-sakali ay na sana mapansin mo ang tulad ko?

Lima, limang buntong hininga , nang makita kang may kasamang iba, ika’y tuwang-tuwa, ito rin ang kasabay ng aking pagluha. Sa totoong dahilan walang dapat ikalungkot diba?Pero bakit ang hapdi? Sadyang pag-ngiti na lamang ang aking maisusukli.

Anim, anim na sampal ang nakuha ko, sampal ng realidad, na dapat matagal ko nang nakuha. Bakit pa kasi umasa?! Umasa ako sa wala ngunit nung ako ay handa ng kalimutan ka, bigla mong sinabi ang kataga “gusto kita” pero huli na, 

yung pagmamahal ko na dapat ay sa iyo ay napunta sa iba.